2022-10-24
Nabız oksimetreleri, çeşitli klinik Ayarlarda hastanın oksijen durumunu değerlendirmek için kullanılır ve giderek yaygınlaşan bir izleme cihazı haline gelmiştir.
Arteriyel kandaki hemoglobin oksijen doygunluğunun sürekli, invazif olmayan bir şekilde izlenmesini sağlar.Sonuçları her darbe ile güncellenir.
Nabız oksimetreleri hemoglobin konsantrasyonu, kalp debisi, dokulara oksijen verme etkinliği, oksijen tüketimi, oksijenin yeniden yüklenmesi veya ventilasyon derecesi hakkında bilgi sağlamaz.Bununla birlikte, desatürasyonun sonuçlarını önlemeye ve hipoksemiden kaynaklanan siyanoz ortaya çıkmadan önce tespit etmeye yardımcı olmak için klinisyenlere erken uyarı işareti olarak hastanın oksijen taban çizgisinden sapmaları hemen fark etme fırsatı sağlarlar.
Nabız oksimetrelerinin genel servislerde kullanımının arttırılmasının, onları termometreler kadar yaygın hale getirebileceği öne sürülmüştür.Ancak, personelin cihazla ilgili sınırlı operasyonel bilgiye sahip olduğu ve cihazın nasıl çalıştığı ve okumaları etkileyebilecek faktörler hakkında çok az şey bildiği bildirildi (Stoneham ve diğerleri 1994; Casey, 2001).
Nabız oksimetresi nasıl çalışır?
Azaltılmış hemoglobinin aksine, nabız oksimetreleri, oksitlenmiş hemoglobinde belirli dalga boylarında ışığın emilimini ölçer.Arteriyel oksijenli kan, içerdiği oksijenli hemoglobin kütlesi nedeniyle kırmızı bir renge sahiptir ve bu da belirli dalga boylarındaki ışığı emmesine izin verir.Kan oksijen probu, probun bir tarafında, bir kırmızı ve bir kızılötesi yayan tüp olmak üzere iki ışık yayan diyot (led) içerir.Prob, vücudun uygun bir bölümüne, genellikle parmak ucuna veya kulak memesine yerleştirilir ve LED, ışık dalga boylarını, atardamar kanını titreştirerek, probun diğer tarafındaki bir fotodetektöre iletir.Oksijenli hemoglobin kızılötesi ışığı emer;Azaltılmış hemoglobin kırmızı renkte parlar.Sistol sırasında pulsatil arter kanı oksijenli hemoglobinin dokuya akmasına, daha fazla kızılötesi ışığı emmesine ve fotodedektöre daha az ışığın ulaşmasına izin vermesine neden olur.Kanın oksijen doygunluğu, ışığın emilim derecesini belirler.Sonuçlar, oksimetre ekranında SpO2 ile gösterilen oksijen doygunluğunun dijital bir görüntüsüne işlendi (Jevon, 2000).
Nabız oksimetreleri çeşitli üretici ve modellerde mevcuttur (Lowton, 1999).Çoğu ekran, görsel dijital dalga formları, işitilebilir arter atımları ve kalp atış hızı göstergeleri ve bireyin yaşına, boyutuna veya ağırlığına uygun çeşitli sensörler içerir.Seçim, kullanıldığı Ayarlara bağlıdır.Nabız oksimetrelerini kullanan tüm personel, işlevlerinin ve doğru kullanımının farkında olmalıdır.
Arteriyel kan gazı analizi daha doğrudur;Bununla birlikte, sınırlamalarını kabul eden nabız OXImetrisi, çoğu klinik amaç için yeterince doğru kabul edilir.
Okumaların doğruluğunu etkileyen faktörler
Hasta Durumu - Kılcal damarlar ve boş kılcal damarlar arasındaki farkı hesaplamak için kan oksijen doygunluğu, çoklu darbeler (genellikle beş) yoluyla ışık absorpsiyonu ile ölçülür (Harrahill, 1991).Pulsatil kan akışını tespit etmek için izlenen alanda yeterli perfüzyon gerçekleştirilmelidir.Hastanın periferik nabzı zayıfsa veya yoksa nabız oksimetre okuması yanlış olacaktır.Hipoperfüzyon açısından yüksek risk altındaki hastalar, hipotansiyon, hipovolemi ve hipotermisi olan ve kalp durması olan hastalardır.Soğuk algınlığı olan ancak hipotermisi olmayan hastalarda el ve ayak parmaklarında vazokonstriksiyon olabilir ve ayrıca arteriyel kan akışını bozabilir (Carroll, 1997).
Kan oksijen probu çok sıkı bir şekilde sabitlenirse, parmakta venöz atımlar oluşturarak arteriyel olmayan atımlar tespit edilebilir.Venöz nabızlara ayrıca sağ kalp yetmezliği, triküspit yetersizliği (Schnapp ve Cohen, 1990) ve probun üzerindeki kan basıncı manşonunun turnike neden olur.
Kardiyak aritmiler, özellikle önemli cusp/radius defektlerinin varlığında çok yanlış ölçümlere yol açabilir (Woodrow, 1999).
Tanısal ve hemodinamik testlerde kullanılan intravenöz boyalar, hatalı ve sıklıkla düşük oksijen doygunluğu tahminlerine neden olabilir (Jenson ve diğerleri, 1998).Deri pigmentasyonu, sarılık veya yüksek bilirubin düzeylerinin etkileri de dikkate alınmalıdır.
Aynı SpO2'ye sahip tüm hastaların kanlarında aynı miktarda oksijen bulunmadığından, nabız oksimetresinin doğru kullanımı yalnızca dijital ekranı okumaktan fazlasını içerir.%97 doygunluk, vücuttaki toplam hemoglobinin %97'sinin oksijen molekülleri ile dolu olduğu anlamına gelir.Bu nedenle oksijen satürasyonunun yorumlanması hastanın toplam hemoglobin düzeyi bağlamında yapılmalıdır (Carroll, 1997).Oksimetre okumalarını etkileyen diğer bir faktör, hemoglobinin oksijene ne kadar sıkı bağlandığıdır ve bu, çeşitli fizyolojik koşullara göre değişebilir.
Dış Etkiler - Nabız oksimetreleri arteriyel kan yoluyla iletilen ışığın miktarını ölçtüğü için, doğrudan oksimetre üzerine parlayan parlak ışık (yapay veya doğal) okumayı etkileyebilir.Kirli sensörler (Sims, 1996), koyu renkli oje (Carroll, 1997) ve kuru kan (Woodrow, 1999), temas problarının ışık absorpsiyonunu engelleyerek veya değiştirerek okumaların doğruluğunu etkileyebilir.
Optik şantlama doğruluğu etkiler ve ışığın vasküler yatağı geçmeden doğrudan LED'den fotodetektöre ulaşmasını sağlamak için sensör yanlış yerleştirildiğinde meydana gelebilir.
Sensör, ritmik hareket (örn. Parkinson titremesi, nöbetler ve hatta titreme) nedeniyle kayabilir ve kayabilir ve bu da hatalı okumalara neden olabilir.Hareket ve titreşim, nabız oksimetrelerinin hangi dokunun nabız attığını belirlemesini de zorlaştırabilir.
Yanlış yüksek okumalar - Nabız oksimetreleri, karbon monoksit varlığında yanlış yüksek okumalar verir.Karbon monoksit hemoglobini oksijenden 250 kat daha güçlü bağlar ve sabitlendiğinde oksijenin bağlanmasını engeller.Aynı zamanda hemoglobini parlak kırmızıya çevirir.Nabız oksimetreleri oksijenle doymuş hemoglobin molekülleri ile karbon monoksit taşıyanlar arasında ayrım yapamaz (Casey, 2001).Sigara içenler ayrıca sürekli olarak yanlış yüksek okumalar alırlar - sigaradan etkilendikten dört saat sonrasına kadar olan okumalar (Dobson, 1993).Diğer karbon monoksit kaynakları arasında yangın, araç egzozunun solunması ve yüksek akışlı ortamlara uzun süre maruz kalma yer alır.
Ayrıca aneminin yanlış yüksek okumalara yol açabileceğine dair kanıtlar da vardır (Jensen ve diğerleri, 1998).
Parmak probları kullanmanın tehlikeleri
Kan oksijen problarının sürekli kullanımı, parmak pedlerinde kabarcıklara ve deride veya tırnak yatağında basınç hasarına neden olabilir.Probun sürekli kullanımı da yanık riski taşır ve prob her iki ila dört saatte bir yeniden konumlandırılmalıdır (MDA, 2001; Place, 2000).
Woodrow(1999), prob felçli bir uzuv üzerine yerleştirilirse, hastaların herhangi bir rahatsızlık ve potansiyel yanık konusunda personeli uyaramayabileceklerini ileri sürmüştür.
Diğer herhangi bir izleme şekli gibi, nabız oksimetresi de bakıma yardımcı olur.Dikkat her zaman makineye değil kişiye odaklanmalıdır.Rutin nabız oksimetresinin doğruluğu hafife alınmamalı ve hemşireler ve tıbbi personel, bu teknolojinin ancak cihazı kullananların cihazı doğru şekilde kullanıp sonuçları yetkin bir şekilde anlayabilmesi durumunda hastalara fayda sağlayacağının farkında olmalıdır.
Sorgularınızı doğrudan bize gönderin.
